Character sheet Beroep:: Mercenary Leeftijd:: 17 Partner:: You must be kidding me
Onderwerp: Re: Lucht je hartje za okt 08, 2011 8:21 am
Wel, aangezien ik soms raar kan reageren, heb ik wel een verklaring nodig, dus, mensen, je moet dit niet lezen/antwoorden, maar ik wil het gewoon kwijt, aangezien dat al niet kan aan me eigen in rulez kennende vrienden, doe ik het hier, want ik beschouw toch wel mensen onder jullie als vrienden~ [Het is trouwens nog van deze morgen, toen ik nog redelijk depressief was, maar meestal raak ik dat gevoel kwijt hier]
Owkaay, guy's, I dont care anymore, you may al know it, what the problem with people? There thinking only at themself, and no one care's about a little girl like me. I cant tell my friends, so, I tell you, maby its better that you dont read it, dunno
Spoiler:
Ik heb er echt genoeg van, van alles. En nee, ik ga geen zelfmoord plegen als je dat misschien in mijn woorden ziet, ik wil gewoon weg, nieuwe start, en ja, ik ga mijn vrienden missen, maar ja, het is niet zo erg als nu.
Mijn vader, ik haat het. Alleen die naam is hem al niet meer waardig, geen naam is zelf's teveel voor hem. Hij heeft fouten gemaakt, en ook soms goede dingen gedaan, maar het is nu teveel. Vroeger konden we het nog gedeeltelijk afschuiven op zijn ziektes, maar die man is gewoon niet normaal. Hij had blijkbaar al 15 jaar een tumor in zijn hoofd zitten, en ja, dan doe je rare dingen. Dat neem ik hem ook niet kwalijk, althans, dat probeer ik.Een paar jaar geleden, ik zat toen in het derde kaar van de basisschool, was het erger dan ooit, hij was als een oud dement, ziek kind, zoiets. Mijn moeder bezweek, en ik ook, en ik wist nog niet eens de helft. En hoewel ze soms vervelend is, ik kan haar niets kwalijk nemen, als ik moet bedenken wat ze heeft doorstaan. Van dokter naar dokter, maar die schreven het allemaal af op zijn alchoholisme, tot de huisarts opperde dat er misschien iets met zijn hersenen fout was. Hij is geniaal op een vlak, mijn vader dan. Wiskunde is alles voor hem, hij is een Logicus, en Informaticus. Hij doet mainframes, en ik weet al meer dan mijn informatica leraar door hem. Ik kwam thuis op een dag, en hij was weg, mijn moeder doet open, en zegt tegen mij dat hij geopereerd moet worden, iets met zijn hoofd. Ik was toen zeven, dus ik besefte het eigenlijk nog niet. Hij bleef drie maanden voor onderzoek, en toen was de operatie. Soms denk ik dat die man negen levens heeft, hij heeft panreatitis, een aortavernauwing, een tumor gehad, nog anderen dingen, zijn longen zijn p uur zwart van de rook, en hij drink zich elke dag kapot, en mij ook. Hij overleefde de operatie, nipt. Iedereenn blij, denkent dat het over is. Maar nee, nog lang niet, dit was nog niet eens de intro. Drie maanden later begon hij weer te drinken, hing het uit bij zijn werk, tot een of andere opgeblazen man er genoeg van had, gevolg, ontslagen. In het eerste opzicht leke het goed, omdat het daar niet goed was, maar we vonden geen werk voor hem. Ondertussen al twee jaar geleden, gingen we op vakantie, bracht hij vreemden van de straat binnen, maakte alcholholvrienden, dronk, had anderen, en eens, was hij zelfs met een andere vriendin. Toen was het teveel, iedereen srpong, dat was een van de ergste periodes van mijn hele leven. Hij beloofde om weer niet te drinken, hield het een week vol, een maand, drie dagen, zes maanden, een week, maar nooit stoppen. Hij maakte meer op dan toen mijn twee halfbroer's, mij, en mijn moeder. De een is nu op kot, dat was zijn zoon, en we waren allemaal blij, want die had net zo onuitstaanbaar charisma als zijn vader. Het klinkt erg, maar het was erg, voor mij. Niet dat het dat niuet voor de anderen was, maar ze zaten zich allemaal af te reageren op het kleinste in huis. Mij. Nu ben ik degene die het best ironisch/sarcastisch kan zijn, maar ja. NU heeft hij steed skleine projecten, dus we overleven we wel, maar het is nipt. Er is nog veel meer wat ik achter wege laat, maar ik wil niet dat jullie trauma's oplopen, en ik zou me schamen. Voor hen. Ik ben bijlange niet perfect, maar hier kind off. Nu heeft hij een vriendin, en hoe hard hij het ook ontkent, iedereen weet dat ze een 'stel' zijn, op vankantie toen we terug kwamen, zei iedereen het. Toen we op een beurs waren, en zij kwamen af, keken ze verbaast toen we zeiden dat het mijn vader, en mijn moeder's man was.
Sorry mensen, ik hoor jullie hier niet mee lastig te vallen, maar dan weten jullie waarom ik soms depressief ben/snauw/kattig/bazig/koppig ben, me dom gedraag, me kan af reageren op jullie, zeg dat het niet goed gaat en geen verklaring geven,
Onthoudt gewoon een ding, het spijt me~
Zo, nu weet je het, het is waarschijnlijk niet zo erg als je dacht, maarja, dankje
