And even thought I'm dreaming

Haar schouders duwden zich van de muur af, met een handige beweging ontdeed ze haar lichaam van het korset. Het was simpel om haar andere kledij eronder te verbergen, dun en fragiel als het was. Een blouse, een lang vest zonder mouwen en een broek die nauwelijks haar benen bedekte. Lange kousen, soepele laarzen. Perfect voor een ontsnapping. Haar ademhaling ging nog lichtelijk gejaagd, terwijl ze een grijns toeliet. De bobbel in haar laars toonde aan dat ze geslaagd was. Het kleine voorwerp, een brief om precies te zijn, daar was het haar de afgelopen drie dagen om te doen geweest. Drie dagen van het eeuwenoude spel dat ze iedere dag van haar leven leek te spelen. De spanning tussen man en vrouw, de kleine bewegingen tot in de perfectie beheersend. Hij was simpel geweest. Net vijfentwintig, en hitsig als een kater in de lente. Ze had hem niet eens drie minuten in haar armen of ze had de brief te pakken gehad. Om de een of andere reden hoopte ze iedere keer dat het moeilijker werd. Er waren geen uitdagingen meer voor haar. Het enige waar ze soms in de knoop mee kwam, was de overduidelijke herkenning. De edele gelaatstrekken van haar familie hadden haar gezicht nog niet verlaten. Haar handen gleden naar de laars, grepen het kleine kokertje uit het daarvoor bestemde vakje. Het feit dat ze de inhoud van de brief zou kennen zou haar een stuk meer opleveren. Dan hield ze haar mond. Haar andere hand gleed naar haar waaier, en met een beweging klapte ze hem uit. Haar ogen gleden over de menigte die zich op het plein aan het uiteinde van het steegje bevond. Daar moest ze heen.

{Not too good~ Volgende wordt langer}
Ohja: OPEN